از 4000 سال پیش در مصر باستان قفل اختراع شد که این قفل،دارای یک کلید چوبی بود با زائده‌هایی که روی آن کلید قرار داشت که موجب بیرون آمدن میله داخل قفل می شد. شکل آن قفل ها به صورت استوانه ای بوده که امروزه نیز برخی از قفل های فلزی استوانه ای با همان ساز و کار قدیمی وجود دارد و مورد استفاده قرار می گیرد.

روی هر کلید برآمدگی و زائده های مخصوص تراشیده می شود که با فرو رفتن درون قفل و چرخش کلید درون توپی قفل موجب بالا رفتن یک ردیف میله کوچک می شود که به این قفل‌ها، قفل‌های ضامن‌دار نیز گفته می شود.

انواع قفل ها عبارت اند از:

کلون دان (قفل رومی):

این نوع قفل ها دارای یک کلون چوبی محکم درون بدنه قفل است که بدنه قفل از طریق گل‌میخ‌های بزرگ آهنی دست ساز به یک لنگه در متصل می شوند و ردی لنگه دیگر در ماده ای قرار دارد که کلون درون آن قرار می گیرد.

 قفل کلون دار:

این قفل ها از آن دسته قفل های بسیار قدیمی هستند که مربوط به خرابه های خرس آباد نزدیک شهر باستانی نینوا می باشد. این نوع قفل دارای شکافی به نام کلید خور است که کلید از آن وارد می شود و قفل های امروزی بر اساس این نوع قفل طراحی شده اند.

قفل استوانه ای:

این نوع قفل ها دارای کلیدی مسطح می باشند که درون قسمتی از قفل که استوانه ای شکل است قرار می گیرد. درون استوانه یک بادامک قرار دارد که با قرار دادن کلید در استوانه و چرخش آن این بادامک زبانه را به عقب می کشد و باعث می شود بتوانیم درب را باز کنیم و تنها با وارد کردن کلید استوانه شروع به چرخش می کند.

قفل الکترونیکی:

قفل های الکترونیکی از طریق رمزی که به آن ها داده ایم باز می شوند و می توان گفت جایگزین خوبی برای قفل های مکانیکی است. این نوع قفل ها تنها در صورت مطابقت رمز وارد شده با رمز موجود در حافظه، باز می شوند. این مدل قفل ها یا به وسیله تایپ رمز، کنترل از راه دور (امواج فراصوت، سوئیچ) و برخی دیگر همانند هتل ها با کارت (دارای نوار مغناطیسی) درب ها را باز می کنند.